O Egipcie słów kilka

Gdy podjęliśmy decyzję, że na nasze pierwsze, zagraniczne, w wersji "All inc." wakacje wybierzemy się do Egiptu, niejednokrotnie zostaliśmy zapytani przez znajomych czy się nie boimy. Wtedy może i mieliśmy jakieś wątpliwości, w końcu inny kontynent, całkiem obca kultura i "ten Islam", ale z uśmiechem odpowiadaliśmy, że nie. Teraz wiemy, że Hurghada stoi przed turystami otworem i jeśli mamy się bać to tylko jednego.

Czego?

Siódmego września, jakoś w godzinach popołudniowych znajdowaliśmy się na pokładzie samolotu linii Small Planet lecącego do Hurghady. Nie lubię/boje się latać, a ten lot był szczególnie nieprzyjemny. Gdy pilot lądował wziął niewyobrażalnie mocny, ostry zakręt, przez co odczuwałam stan jakby właśnie woda wylewała mi się z mózgu i zalewała czaszkę. Już po chwili poczuliśmy pierwszy oddech gorącego powietrza, a może i samego Faraona witającego nas w swoim mocno pisakowym kraju. Naszym biurem podróży było Tui (zawsze kupuje wakacje przez pośrednika wakacje.pl. U mnie w Olkuszu jest ich biuro, gdzie pracuje p. Agnieszka - cudowna kobieta!), które już na dzień dobry skubnęło nas na kilka $. Podobno dało się tego uniknąć, ale jako, że my, "pierwszaki" w Egipskiej codzienności, woleliśmy po prostu dać im zarobić niż się wykłócać z obco wyglądającymi Panami, zapłaciliśmy te 28$/os. za wizę, zamiast 25$/os. Tui wskazało nam nasz autokar przewożący do hotelu, kilka słów od rezydentki, którą widzieliśmy pierwszy i ostatni raz (spotkanie z rezydentem odpuściliśmy) i już po chwili przemierzaliśmy ulice już-ciemnej-Hurghady (w Egipcie strasznie wcześnie i szybko zachodzi słońce). Hotel przez nas wybrany - Sea Star Beau Rivage, mieści się w spokojnej dzielnicy. Dla nas - idealnie. Pragnęliśmy spokoju i ciszy, czego w samym centrum, Sakali, byśmy nie uświadczyli. Taksówka do centrum kosztowała 4 dolary w dwie strony.

One dolar, bakszysz, napiwek. U nas od razu trafiło 10$ do paszportów, chociaż osoby, które były już w Egipcie mówiły, aby tego nie robić. Od tej kwoty nie zbiednieliśmy, a dostaliśmy dość duży, przytulny pokój z widokiem na baseny i morze. Znów inni, którzy odmówili "dopłaty" raczyli się widokiem na ścianę lub sklepy i budynki a'la nasze Slamsy. Hotel w sam sobie bardzo w porządku. Jeśli  ktoś jedzie do kraju Arabskiego i narzeka potem, że w hotelu jest pełno Arabów to niech się.. puknie w głowę. :) To tak jakby narzekać, że w Polsce są Polacy. Rozumiem narzekanie, że goście to Niemcy, Rosjanie, Chińczycy, ale nie narzekajmy na ludzi pochodzących z kraju, do którego przyjechaliśmy. U nas obłożenie było bardzo przyjemne: masa Polaków, dość sporo Egipcjan oraz Chińczyków, a reszta Anglicy, Niemcy... Nie spotkało nas nic nieprzyjemnego od tamtejszej ludności. NIC. Praktycznie nie czułam ich obecności. Normalni goście hotelowi, jak każdy. Słyszałam opinie, że w innych hotelach zachowywali się jak "świnie w korycie". Nic z tych rzeczy. Sympatyczni, przyjaźnie nastawieni, całkowicie normalni. Co do jedzenia - nie chodziliśmy głodni, a niektóre potrawy, np. gulasz czy kaczka, podbiły nasze serca. Wybierając się do Arabskiego kraju musimy mieć na uwadze, że schabowego nam tam nie podadzą ;)

Tak jak pisałam - nie poszliśmy na spotkanie z rezydentką TUI. Powód był prosty - nie byliśmy zainteresowani kupnem wycieczek od biura podróży. Ceny powalają. Wycieczkę Sahara Park wykupiliśmy od Marty - Polki mieszkającej w Hurghadzie i szczęśliwej żony Egipcjanina (i mamy też :) Cena jest BARDZO niska (nie wiem jak w Tui, ale w Rainbow za tę samą wycieczkę fakultatywną moi rodzice płacili 45$, gdzie my 17$. Jest różnica, prawda?). Marta opowiedziała nam o tym jak się żyje w Egipcie, zdradziła kilka sekretów. Polecam, polecam, polecam! Wycieczkę Sahara Park polecam dla osób lubiących adrenalinę, ale uważajcie - jest bardzo gorąco. Mój organizm nie wytrzymał i chwilę musiałam być schładzana zimną wodą, leżąc w cieniu pod arafatką. Wioska Beduińska, Beduinka wypiekająca tradycyjny placek/chlebek, jeżdżenie na wielbłądach, quady, dżipy, show i cała masa innych atrakcji. Dzień spędzony maksymalnie pozytywnie.

Jednak coś mi się nie podobało w Egipcie. Zemsta Faraona. Trzeciego wieczoru w moim żołądku coś zaczęło się dziać. Wtedy było jeszcze znośnie. Dwie tabletki przywiezione z Polski i już po chwili oglądałam wieczorne show popijając whisky z colą. Jednak w nocy... w nocy obudził mnie oraz mojego J. silny ból. Nie życzę nikomu, nawet największemu wrogowi, aby przeżył coś takiego. Chciałam wracać, być w Polsce, żałowałam, że jestem w Egipcie. Nie cieszył mnie cudowny dzień spędzony w słońcu na plaży i basenie. Nie cieszyło mnie totalnie nic. Chciałam do lekarza, szpitala, zastrzyk, cokolwiek aby to minęło. Jakoś po 5 udało nam się usnąć, aby przed ósmą znowu się obudzić. Czułam się odrobinę lepiej, na tyle aby dojść na śniadanie (gdy jestem głodna wszystko zrobię dla jedzenia) i wyskoczyć do apteki po miejscowe leki. Arab skroił mnie równo, ale nie miałam siły się targować. Zapłaciłabym i dwa razy tyle, aby pomogło. I pomogło. Po kilku godzinach pływaliśmy w basenie śmiejąc się z Faraona. Powiem Wam, że chyba nic nie umacnia tak związku jak przeżycie tych katuszy! :)

Na zdjęciu leki w które zaopatrzcie się zaraz po przywitaniu się z Egiptem. Jeśli nie będą Wam potrzebne - świetnie! Ale jeśli będą... niech będą pod ręką ;) 

Egipt to świat całkowicie inny od tego jaki znamy. Jego kultura, codzienność i życie zachwyca, dziwi i niepokoi. Czy wróciłabym? Oczywiście! Mam nadzieję, że już w przyszłym roku, tym razem zimą, ponownie spotkam się z Faronem (niech tym razem się nie zemści!!), a także odkryję piramidy w Kairze czy miasto pałaców - Luksor. 

Jednego jestem pewna - to były najbardziej niesamowite i najlepsze wakacje mojego życia. Może nawet nie chodzi o miejsce, ale o ludzi - w końcu nie ważne gdzie, ważne z kim.

kombinezon tutaj torebka tutaj